کوبه‌ها یا درکوب

کوبه هایی بر روی درها نصب می‌کردند که در ساده ترین شکل، کارکرد ان اطلاع رسانی بود. روی در ورودی خانه‌ها دو درکوب فلزی نصب می‌کردند. هر کوبه روی یک لته در قرار می‌گرفت یکی از انها را که چکش می نامیدن، صدای بم تولید می‌کرد و دیگری را که معمولاً حلقه می‌نامیدند صدای زبر ایجاد می‌کرد. چکش در مواردی مورد استفاده قرار می‌گرفت که مراجعه کننده مرد بود و در هنگامی که مراجعه کننده زن بود از حلقه استفاده می‌کرد. به این ترتیب ساکنان خانه از جنسیت مراجعه کننده مطلع می‌شدند و خود را اماده می‌کردند. کوبه در ورودی بعضی از بناهای بزرگ و مهم، از جمله خانه‌های بزرگ و اعیان نشین را با طرح‌های بسیار زیبا، متنوع و پرکار چنان می اراستند که بعضی از انها را می‌توان از اثار هنری ارزشمند این مرز و بوم به شمار اورد. در برخی از دوره‌ها و نیز در بعضی از شهرها چکش را بر روی لنگه راست و حلقه را بر روی لنگه چپ در ورودی نصب می‌کردند. در مواردی نیز چکش را روی لنگه چپ و حلقه را در روی لنگه راست نصب می‌کردند. در برخی از موارد، منحصراً از واژه کوبه برای نامیدن چکش استفاده می کرده‌اند.

درکوب‌های قدیم سه نوع بوده:

1-مرد کوب؛ صدایی بم و خشن داشت و کوبیدن آن نشانگر این بود که مردی پشت در است.

2-زن کوب؛ صدایی زیر و ظریف داشت و کوبیدن آن نشانگر آن بود که زنی پشت در است.
3-غریب کوب؛ هر گاه غریبه‌ای از روستا یا شهر دیگری به آبادی وارد می‌شد، اولین منزلی را که این کوبه را داشت، دق‌الباب می‌کرد، به این امید که ممکن بود صاحبخانه به او پناه دهد. اگر صاحبخانه امکان پذیرایی از غریبه را داشت، در را می‌گشود، وگرنه غریبه به خانه بعد مراجعه می‌کرد.